Beltiukova Sisters ⓘ
Dasha Beltiukova – fluit
Ksenia Beltiukova – viool
Maria Prokofieva – piano
de mooiste melodieën en dansen van Tsjaikovski, Borodin, Schnittke, Green en Beltiukov
Belarus zegt het met muziek
The Beltiukov Sisters en Maria Prokofieva in ’t Mosterdzaadje
Muziek kan soms grenzen doen laten verdwijnen. Met de komst van de violiste Ksenia Beltiukova uit Minsk naar Nederland is er op zaterdag 28 januari om 15.00 uur weer een concert te beleven in ’t Mosterdzaadje waarin de fluitiste Dasha Beltiukova met haar zuster muzikaal verbonden is. Samen met de eveneens uit Minsk afkomstige, maar in Nederland wonende pianiste Maria Prokofieva is er een bijzonder mooi programma samengesteld. En natuurlijk zal er muziek klinken van hun vader, de componist Sergey Beltiukov.
Fluit en piano: Suite in oude stijl van Alfred Schnittke (oorspronkelijk voor viool en piano, 1972) wordt gespeeld op fluit. Heerlijke comfortabele muziek maar dan grijpt opeens een scherpe dissonant naar de keel en brengt de luisteraar weer terug op aarde.
Trio: Van de Ierse componiste Geraldine Green (Belfast, 1967) worden twee contrastrijke delen uitgevoerd uit haar Trio voor fluit, viool en piano (2009). Sprookjesachtige filmmuziek wisselt af met energieke passages. Glinsterende en triomfantelijk muziek met humor.
Viool en piano: Polka van Schnittke. Muziek uit de theatervoorstelling (uit 1975) ‘The Census list’ naar het verhaal van Nikolai Gogol.
De tweede vioolsolo en Russische dans uit Het Zwanenmeer ballet van Tsjaikovksi.
Pianosolo horen we werken van Borodin – Intermezzo uit ‘Petite Suite’ en Dumka van Tsjaikovski. Dumka is van oorsprong een volks, improvisatorisch muzikaal genre uit Oekraïne, vooral in de vorm van een melancholische ballade voor zang en een instrument. De dumka werd vooral bekend dankzij een etnologische studie uit 1874 van de Oekraïense componist Mykola Lysenko (1842-1912). Tsjaikovski bewonderde diens opera Taras Bulba (naar Gogol), maar zijn poging om die in Moskou op de planken te brengen mislukte omdat Lysenko weigerde het libretto in het Russisch te laten vertalen.
Het is een puur instrumentaal werk, samengesteld uit contrasterende fragmenten met een wisselende emotionele impact: meestal was er een langzame, droefgeestige inzet, gevolgd door snellere, dansante passage, met aan het slot een terugkeer tot de sfeer van het begin.