schilderijen van Joanna Paree
In de maanden november en december exposeert Joanna Paree haar schilderijen in ’t Mosterdzaadje
Joanna Paree (1947)
De regenboog boeide mij van kinds af.
Zeker, Isaac Newton heeft dit wonderlijke fenomeen ‘natuurlijk’ verklaard, maar voor mij is die boog aan de hemel met zijn vloeiende overgang van de ene kleur in de andere altijd pure magie gebleven. Deze fascinatie dwingt mij nu al jaren te blijven schilderen, niet alleen om die magie van binnen niet te laten afsterven maar ook om haar te intensiveren.
De dubbelheid tussen licht en duister is de sterkste metafoor voor de tegenstelling in alles in en om ons heen. De regenboog, de lichtboog tussen het donkere infrarood (symbool van de prenatale duisternis) en het donkere ultraviolet (symbool van de duisternis na de dood) is dus het ultieme, meest abstracte symbool van ons leven onder de zon. Hij lijkt licht en duister in zich te verbinden.
Zo zijn voor mij de kleuren en de overal en altijd in de natuur, in de zee aanwezige tweedeling, onlosmakelijk met elkaar verbonden. In ieder geval is dit in al bijna mijn schilderijen, soms meer, soms minder duidelijk, een belangrijk thema.
De volgende uitspraak van Albert Einstein is dan ook een van mijn leidmotieven:
HET MOOISTE WAT WE KUNNEN HEBBEN IS HET MYSTERIE. DAT IS DE EMOTIE DIE AAN DE WIEG STAAT VAN DE WARE KUNST EN WETENSCHAP.
Het geheim is ook een aspect van het leven. In mijn ogen belangrijker dan we soms denken. In oude talen, geschriften en tekens komen we dat tegen en ook dat is de laatste tijd een gegeven dat mij inspiratie biedt.
De prijzen van mijn schilderijen probeer ik redelijk te houden. Ik vind dat het voor iedereen mogelijk moet zijn ‘iets echts’ in huis te halen, dus ben ik ook creatief in meedenken als mensen met een krappe beurs van mij willen kopen. Verder hoop ik dat u aan het bekijken van mijn werk net zoveel voldoening beleeft als ik aan het maken ervan.