Robert Schumann
Aleksey Ishchanka – piano
Arabeske, Etude en variaties op een thema van Beethoven, Fantasie, Toccata
Een eerbetoon aan Schumann door Aleksey Ishchanka
Styling by Constance Negre
and Elena Hmeleva.
Met de pianist Aleksey Ishchanka maakte ‘t Mosterdzaadje vorig jaar kennis. Dat was een groot succes en op veler verzoek is hij terug. Op zondag 12 januari om 15.00 uur wijdt deze in Parijs wonende, maar in Kaliningrad geboren pianist zijn hele programma aan Schumann. Uitgevoerd worden de Arabeske, Etude en Variaties op een thema van Beethoven, de romantische Fantasie en de vingerbrekende Toccata. Schumann zelf was oneindig verrast toen hij ervan overtuigd werd het moeilijkste werk ooit voor de piano te hebben geschreven.
Over het programma schrijft Aleksey:
Robert Schumann schreef zijn Arabeske in C groot op.18 in 1839, toen hij 29 jaar oud was. De term arabesk wordt hier gebruikt als een poëtische metafoor in de vorm van rondo. In de herfst van 1838 verliet Schumann Leipzig en ging naar Wenen. De relatie met Clara Wieck zit in een imnpasse. De vader van Clara fel is fel gekant tegen alles wat de pianistische carrière van zijn dochter kan verstoren en Schumann keurt hij als mogelijke schoonzoon sterk af. Geografisch, maar niet emotioneel los van Clara, kan hij alleen met haar communiceren via brieven en muziek. Dat zou ook de verklaring zijn van de sterke afwisseling in nostalgische en robuuste passages in de Arabeske.
De variaties op een thema van Beethoven, WoO 31 schreef Schumann in drie schetsboeken maar zijn bij zijn leven nooit uitgegeven. De volledige versie van deze variaties, inclusief vijftien studies, werden pas in 1976 voor het eerst gepubliceerd!
De Fantasia Op.17 in drie delen is een hartverscheurende kreet van liefde gericht tot Clara Wieck, de jonge virtuoze pianiste, die vier jaar later zijn vrouw zou worden en wiens vader voorlopig weigert de hand te geven. De Fantasie is opgedragen aan Franz Liszt, het tweede en derde deel zijn een eerbetoon aan Ludwig van Beethoven. Vervolgens worden de drie delen ondertiteld: “Ruins” – “Arc de Triomphe” – “Diadèmes d’étoiles”. Het laatste deel wordt beschouwd als een van de toppen van alle romantiek.
Toccata Op.7. Schumann had een carrière als concertpianist, voordat hij zich volledig aan compositie wijdde. Helaas heeft een ernstig handletsel hem verhinderd zijn droom te verwezenlijken. Hoewel pure gissingen, denken velen dat hij zichzelf zou hebben verwond door te proberen deze Toccata te beheersen. Het is een technisch zeer veeleisend werk, waardoor de pianist geen rust krijgt zoals een ongelooflijk vermoeiende lange marathon. Na een opening op grote akkoorden wordt het eerste thema geïntroduceerd door een lange reeks dubbele noten die nooit lijkt te stoppen. Deze techniek is moeilijk snel uit te voeren maar vooral fysiek vermoeiend. Zonder goede instructies bij de uitvoering loopt de pianist grote kans op blessures. Terwijl hij de klassieke sonatevorm aannam, bereikte Schumann de perfecte balans tussen het strikte schrijven van de door Bach nagelaten toccata’s en de zoektocht naar een poëtische en romantische uitdrukking.
Aleksey Ishchanka
Aleksey, geboren in een familie van muzikanten in de stad Emmanuel Kant, voedt zich al heel vroeg met de muzikale gevoeligheid van zijn pianistische ouders. Afgestudeerd met de “vermelding van excellentie” van de Nationale Academie voor Muziek van Minsk (de cijfers: concert, pianoleraar, kamermusicus, begeleider), de master’s degree van hetzelfde conservatorium (de rang: meester in kennis van de kunst pianomuziek), afgestudeerd aan Mikhail Glinka College of Music. Aleksey Ishchanka, winnaar van vele internationale competities, concertartiest, pianoleraar, heeft een bijzondere interesse in kamermuziek en een rijke ervaring in begeleiding. Hij treedt regelmatig op in recital in Frankrijk, Europa en post-Sovjetlanden. Zijn eerste CD, gewijd aan de seizoenen van Pyotr Iljitsj Tsjaikovski en Rachmaninov, werd uitgebracht in maart 2015.
Op dit moment leidt Aleksey een actief concertleven in Parijs, waar hij regelmatig optreedt.