Vocaal Ensemble Maat 6
Harry van der Burg, René van der Burg, Nardi Odijk,
Marcel Hanssen, Arjan Odijk, Olivier van Oort
A cappella met een kwinkslag, feestelijk, ingetogen en stil
Maat 6
Op internet vond ik het artikel terug dat ik in januari 1999, dus 20 jaar geleden, in het Nieuwsblad Ijmuiden over Maat6 schreef. Nu wat ouder maar nog steeds even gedreven, zijn ze terug op het podium waar ze ooit begonnen.
SANTPOORT – Het succes van het Velsens/Haarlem vocaal ensemble Maat6, is groter dan ze zelf hadden verwacht. Uitverkochte zalen en uitbundige reacties. In Paradiso waar ze zich tijdens een Korenfestival presenteerden kregen ze na veel geroep om meer, toestemming om hun programma te verlengen. Het zijn ook wel een stel figuren bij elkaar. Zes baldadig grote jongens van in de veertig, waaronder vier broers. Primair de pret. Dat dragen ze ook uit. Op aanstekelijke wijze zingen ze trefzeker a cappella met een kwinkslag, feestelijk, ingetogen en stil. Op vrijdag 10 januari om 20.00 uur treden ze op in het Santpoorts Mosterdzaadje, de plek waar ze hun debuut maakten, maar nu vast te klein is.
Het was voorjaar 1997. Nardi Odijk, Olivier van Oort en Harry van der Burg stapten uit het vocaal ensemble waar ze tot dan deel van uitmaakten. Een kwestie van scheiding van geesten. Het was te stijf allemaal. ‘’Wij wilden een andere opzet, wat humor. De zang moet ook goed zitten, maar het oog wil ook wat’’, zegt Nardi. Maar met z’n drieen red je dat niet. Harry vertelde over zijn broers, die hadden toch altijd leuk gezongen met elkaar. Zo kregen Rene, Nico en Jacques van der Burg een uitnodiging om een avond te komen zingen. ‘’Dat kaartje heb ik nog altijd bewaard’’ klinkt het sentimenteel uit Renees mond om dan pesterig te vervolgen: ‘’We aarzelden enigszins omdat we niet zo overtuigd waren van die andere twee heren’’.
Olivier herinnert zich de eerste kennismaking met de gebroeders Van der Burg nog als de dag van gisteren. ‘’Het was overweldigend! Ik vond Harry al zo gek, maar die broers waren nog veel gekker!’’
Meegebakken
Hun leven lang hadden deze jongens uit een absoluut muzikaal gezin al samen gezongen en muziek gemaakt. Vader een virtuoos accordeonist die tevens mondharmonica en gitaar speelde. Hij maakte met zijn broers samen muziek. En de geschiedenis herhaalt zich. Bij de kinderen van Van der Burg werd de muziek meegebakken. Niks geen muzieklessen en noten leren lezen. Ook zonder dat kon je gitaar leren spelen. ‘’Ze zijn nu tachtig en vinden erg prachtig. Ze komen naar ons concert luisteren. Alleen hebben we ook nog een zingend zusje en die mag niet meedoen. Jaloers als die is! Maar daar is ze nu voor in behandeling’’. De maten sparen niemand in hun grappen en gepest.
Nardi had gewoon zes zusje en ging braaf naar muziekschool. ‘’Lessen van Hein de Ligt. Begon met de blokfluit…’’ De jongens springen er bovenop. ‘’Dat heb je nooit eerder verteld, hè?’’
Nardi probeert verder te vertellen dat hij pianolessen kreeg en nu gitaar speelt. Olivier wist de blokfluit te omzeilen en begon met pianolessen. Als scholier zong hij in het koor van het Stedelijke Gymnasium in Haarlem. ‘’Het Linoskoor, Laat Ik Niet Onzuiver Spelen, zo noemden wij dat’’.
Als ik even zit te schrijven begint er een wat te hummen en vallen er andere hummen in en voor je goed weet wat er aan de hand is zitten ze met stampende voeten, knippende vingers een swingend nummer te zingen.
‘’Zo ontstaan vaak nieuwe arrangementen’’, verteld Nardi. We repeteren elke week met onze trainer Pepijn Lagerwey. Dat doen we heel serieus en we werken hard. Maar als hij dan toch helemaal gek van ons is geworden gaan we na afloop over op het vrije programma, net als nu met een glaasje wijn erbij. Op die momenten zijn een aantal van onze bewerkingen ontstaan. Al improviserend’’.
Bewerkingen voor Maat6 staan vaak ook op bladmuziek en de broers Van der Burg konden er niet onderuit. Zij moesten ook het notenschrift leren. Pepijn Lagerwey, een jonge muzikant van het conservatorium schrijft eveneens bewerkingen. Ze zijn erg tevreden over zijn coaching en schijnt de juiste toon aan te kunnen slaan. ‘’Tijdens de repetitie zijn we echt heel serieus’’, zegt Jacques. ‘’Je moet hard werken om een nummer er goed in te krijgen’’. Thuis en op het werk worden de partijen via de computer geoefend. Dankbaar maken ze gebruik van de moderne multimedia ‘genotmiddelen’’ techniek die de repetitietijd aanzienlijk doen verkorten. Uiteindelijk hebben ze allemaal een drukke baan en nog een gezinsleven ook. Hun succes maakt ze niet gekker dan ze al doen. ‘’We blijven met beide benen op de grond’’, zegt Jacques. En dan kan het heel leuk zijn om te dromen voor een grote zaal uitbundige fans te zingen; voor Rene echter gaat er niets boven het zingen dicht op of zelfs midden tussen het publiek. ‘’Ja’’, beaamt Nardi, ‘’dan zie je de betovering op hun gezichten’’. Hij blikt hemels omhoog en spert zijn mond wagenwijd open.
Uit de hand
Het is waar. Er komen steeds meer aanvragen voor optredens en de hobby dreigt enigszins uit de hand te gaan lopen. Ze weten dat ze het komende half jaar af en toe voor moeilijke keuzes komen te staan. Ze laten het voorlopig nog op hun afkomen en roepen als goede leden van dit jongensbloed verbond: ‘’Primair de pre. We gigantische vrienden geworden. Onze samenwerking is uniek’’. Harry, op een toon alsof hij het voor het eerst bewust is, fluistert zachtjes: ‘’Ik had nooit verwacht dat mijn broers mijn vrienden zouden worden’’.