Santpoort, 28 augustus 2019
Lieve vrienden van ‘t Mosterdzaadje,
Terwijl er sprake was van een klimatologisch dieptepunt in Nederland, zat ik met mijn familie (zie tekening Emilia) op het zonovergoten Griekse eiland Corfu. Ik dacht al wat op de warmte daar te zijn voorbereid doordat er in de weken daarvoor heel wat temperatuur records sneuvelden en hitteplannen van kracht waren. Maar de warmte op Corfu mocht er ook zijn. In de schaduw en in het water was het nog wel uit te houden. Ik kreeg de bijnaam ‘Slomie Omie’. Mijn tempo lag ook inderdaad een stuk lager dan dat stel pubers om me heen. Alleen al bij het spelen van een kaartspel, nooit mijn sterkste kant geweest, bleef mijn snelheid bij hun achter. We hadden een goede tijd met elkaar. Het was een feest zoals de kinderen met elkaar optrokken. En Pim hielden we er in de herinneringen en verhalen bij.
Na al die gezelligheid was het wél even alleen thuiskomen. Mijn poes Ramsi, die nog maar net twee jaar bij me woonde, werd in het voorjaar ziek en is ingeslapen. Het was al een oud beestje toen ik haar in huis nam en ik had me voorgenomen niet te zeer aan haar te hechten. Maar dat gebeurde toch. Geen Ramsi meer die bovenop de krant gaat liggen die ik wil lezen. Geen lang uitgestrekt poezenlijf naast mijn toetsenbord waar je onwillekeurig een hand overheen laat gaan. Nu wacht ik af of er weer een poes op mijn pad komt.
De voorbereidingen op het nieuwe seizoen hebben altijd veel voeten in de aarde. Behalve het verzamelen van informatie voor het samenstellen van de agenda, moeten er ook praktische dingen gebeuren. Theo is al weken bezig met het in topconditie brengen van de vleugel. Met een hele ploeg vrijwilligers wordt jaarlijks de grote schoonmaak gehouden. Een soort ritueel waarin we met elkaar alles in gereedheid brengen om musici en publiek in een gereinigde ruimte te ontvangen.
Er is erg bij mij aangedrongen om de richtlijn van de vrijwillige bijdrage te verhogen. In plaats van 6 euro wordt het dan 7.50 euro. En koffie en thee 75 cent. Als we daarmee de onkostenvergoeding aan de musici kunnen verhogen sta ik er wel achter. Dat het spelen in ‘t Mosterdzaadje geen vetpot is weten ze van tevoren. Maar dat het een heel geliefde plek is blijkt al direct uit de agenda’s van september en oktober. Het hele seizoen is gevuld met grote talenten, jong en ouder, uit Nederland en van over de hele wereld.
Zonder subsidie van buitenaf, maar financieel gesteund door u als donateurs, houden we met elkaar een heel mooi concertzaaltje in stand. En misschien is de grootste charme ervan toch wel de kleinschaligheid. Al die massale culturele festivals hoeven van mij niet zo. Maar ik ben ook niet voor niets ‘Slomie Omie’.
Ik hoop jullie weer gauw te mogen begroeten.
Met vriendelijke groeten,
Paula Blom