zondag 19 oktober 2008 – 15.00 uur

VIOOL EN PIANO
Ksena Beltiukova – viool
Vital Stahievitch – piano
Beethoven, Schumann

Ksenia Beltiukova en Vital Stahievitch

Vital en Ksenia

Zondag 19 oktober om 15.00 uur treden in ’t Mosterdzaadje op de violiste Ksenia Beltiukova en de pianist Vital Stahievitch. Deze jonge top talenten uit Minsk gaan samen een cd uitbrengen waarvan een voorproefje in het concert ten gehore wordt gebracht. Werken van Beethoven, Schumann, Tchaikovsky, Ton de Leeuw en Ravel.

De derde sonate van Beethoven behoort tot zijn vroege periode waarin hij nog niet gekweld wordt door het verlies van zijn gehoor. Hij droeg dit werk op aan Antonio Salieri, die door o.a. de Russische dichter Poeskin beschuldigd werd van moord uit jaloezie op Mozart. Iets wat nooit bewezen werd. Hoe dan ook was Salieri een componist van grote betekenis en Beethoven wilde dat op deze manier kenbaar maken en ook zijn eigen talent als jong componist laten zien. De sonate is briljant en technisch één van de meest uitdagende, virtuoos en typisch voor Beethoven, vol met contrasten.

Schumann was niet erg trots op zijn eigen eerste vioolsonate. Tenminste dat zei hij, maar waarschijnlijk was het een toneelstukje, want het is een prachtig werk, vol passie en romantiek. De eerste uitvoering werd gespeeld door Clara Schumann, zijn vrouw die wel een buitengewoon goede pianiste moest zijn om de werken van Robert uit te kunnen voeren. Het eerste deel opent met passie en is extravert van karakter. Het tweede deel is zeer fijnzinnig en ook eigenzinnig. Het derde deel met de terugkerende motieven heeft een geheimzinnig karakter dat plots wordt onderbroken door fortissimo passages.

Tchaikovsky’s Meditation kent een diepgang waarin melancholie en passie elkaar afwisselen. Iedereen vindt er wel iets persoonlijks in terug. De meest intieme of dierbare herinneringen komen bij het luisteren naar deze muziek naar boven.

De Sonatine voor viool en piano van de Nederlandse componist Ton de Leeuw doet een beetje denken aan Sjostakovitsj en Prokofiev. Het is een compact stuk dat een portret schildert van het midden van de 20ste eeuw. Daarin auto’s, disco, treinen en vliegtuigen, maar ook het persoonlijke van mensen dat door alle eeuwen niet veel veranderd.

De Tzigane tot slot van Ravel is het moeilijkste werk dat hij schreef voor het repertoire van viool en piano. Het kent zo veel kleuren en wilde gevoelens. Het is helder en krachtig. Tegen het slot aan gaat het er steeds gepassioneerder aan toe. De opzwepende muziek is nauw verwant met de traditionele zigeunermuziek.

Reacties zijn afgesloten.