PIANORECITAL
Ed Wertwijn speelt Ed Wertwijn
Een veelzijdig componist en pianist
Op zondag 28 oktober om 15.00 uur zal de pianist Ed Wertwijn zijn eigen composities spelen. Eerder deed hij dit in het Stedlijk Gymnasium in Haarlem waar hij 31 jaar als docent aan verbonden was. Op verzoek uit het publiek zal hij dit concert herhalen in ’t Mosterdzaadje.
Toelichting van Ed Wertwijn over zijn werk:
“ Het componeren heeft mij van jongs af aan geboeid, evenals het improviseren. Vanaf mijn vijftiende begeleidde ik van het blad spelend en improviserend ballettrainingen bij diverse balletscholen in Amsterdam. In die tijd schreef ik stukken voor twee piano’s, die met dansvormen te maken hadden, zoals menuet, polka en wals. Op het conservatorium leerde ik Joost Graftdijk kennen en wij besloten voor elkaar iets te schrijven. Zo ontstond ‘Vier variaties op twee thema’s’. Op het conservatorium schreef ik regelmatig fuga’s. De eerste die u hoort stamt uit die tijd. De overige vijf schreef ik voor collega’s die het onderwijs verlieten, wat ik interpreteerde als ‘vlucht’ (fuga). Deze fuga’s zijn door versleuteling verbonden aan de naam van degene, aan wie de fuga is opgedragen. Bij chromatische rangschikking ontstaat bijvoorbeeld het thema ‘Maarten’ (tweede fuga), doordat de ‘M’ samenvalt met de toon ‘a’, de ‘r’ met de toon ‘d’ en de ‘n’ met de toon ‘cis’. De volgende fuga’s zijn gebaseerd op een diatonische rangschikking. Bovendien hebben de laatste twee hetzelfde aantal maten als de betrokkenen op dat moment jaren telden.
In de jaren zeventig schreef ik een ééndelig stuk in sonatevorm, en baseerde het motief op de op gitaar getokkelde inleiding van “Here comes the sun” van George Harrison. Jaren later breidde ik dit uit tot een driedelige sonatine, met als derde deel een toccata, een motorisch doorgaande stijlvorm. ‘Melodida’ ontstond uit een motief, dat al op weg was naar de prullenmand, als niet een buitengewoon positieve reactie van iemand dat verhinderde. In de titel schuilt de naam van de degene aan wie ik het stukje opdroeg: Ida Koppen. Het door een vriend net aangeschafte spinet gaf aanleiding tot het schrijven van een uit een tinkelend motiefje voortkomende novelty-ragtime. Doormodulerende harmonieën zijn te horen in ‘Waiting’, dat, met het, op gealtereerde akkoorden gebaseerde, ‘Blue Waltz’ en het onlangs geschreven ‘Blues for Mike’, een drieluik vormt: ‘Three blue pieces’. Vanuit een zwak voor zijn kleine pianostukken schreef ik enkele jaren geleden “Intermezzo, in de stijl van Brahms”.
E.W.
Ed Wertwijn (geb. 3 mei 1941, Amsterdam), studeerde piano aan het Conservatorium van de Vereniging Muzieklyceum te Amsterdam bij Luctor Ponse, koordirectie bij Frans Moonen en schoolmuziek bij Louk Nelissen.
Als pianist was hij verbonden aan ‘Groep 69’, die zich begin jaren ’70 toelegde op het spelen van contemporaine muziek. Ook vormde hij in die periode met de basklarinettist Harry Sparnaay het duo ‘Fusion Moderne’. Was solo-pianist bij Het Notos Blaaskwintet in uitvoeringen van de kwintetten van Mozart en Beethoven en sextetten van o.a. Francis Poulenc, Albert Roussel en Willem Pijper. Hij speelde in het Noordhollandse jazzkwintet ‘Joint’, dat begin jaren ’80 met o.a. een drietal composities van zijn hand, tijdens jazzconcoursen in Amersfoort en Breda prijzen behaalde. Ook was hij jarenlang verbonden aan het salonorkest ‘Het Salon’ van Geert van Tijn, dat in het Mosterdzaadje vaak het seizoen afsloot.
Hij was gedurende 31 jaar als docent schoolmuziek verbonden aan het Stedelijk Gymnasium te Haarlem en 24 jaar aan het Montessorilyceum te Amsterdam.
Momenteel is hij werkzaam als koordirigent, als pianist-begeleider aan de dans- vakopleiding van het CIOS, ‘Dans & Theater’ in Haarlem en als docent piano. Doet samen met wiskundige Dr. M.H. Sitters muziektheoretisch onderzoek en hoopt het resultaat hiervan binnenkort in boekvorm te kunnen publiceren.