Donateursbrief december 2015

Santpoort, 19 december 2015

Lieve vrienden van ’t Mosterdzaadje,

Helma Leenhouts en Jan Hooijtink
spelen in ’t Mosterdzaadje

Afscheid nemen – zoals Pim en ik moesten – van mensen die er in je leven echt toe hebben gedaan, maakt de grote dingen in de wereld even heel klein. En zelfs het historisch klimaatakkoord in Parijs drong nauwelijks door. Maar toen in ’t Mosterdzaadje dit onderwerp zo enthousiast besproken werd besefte ik dat er een belangrijk lichtpuntje was gekomen in deze duistere dagen. Dat zoveel landen zich verplichten om Moeder Aarde van verdere ondergang te behoeden, schept hoop op een wereldwijd standpunt over vrede en mensenrechten. Mooie kerstgedachte.

Katja met een mini gezondheidscentrum

In ons leven is er met kinderen en kleinkinderen volop reuring en vrolijkheid. Trots zijn we op onze dochter Katja die als huisarts in IJmuiden een heel nieuw gezondheidscentrum aan het opstarten is. Wat een energie en moed! En dan ook nog een gezin met drie sportieve en puberende kinderen laten draaien. Het lukt haar prima. Trots waren we ook op schoondochter Dasha die de eer had uitgenodigd te worden zitting te nemen in de jury van een belangrijk muziekconcours voor jonge mensen in Wit-Rusland. Ze was onder de indruk van al die wonderkinderen die, net als zijzelf op die leeftijd, al kunnen spelen wat er hier op eindexamens van conservatoria wordt uitgevoerd.

Terugblikkend zien we dat het 33ste Mosterdzaad-seizoen goed van start ging. Veel nieuwe sterren, van heinde en ver. Hun verrassing en bewondering bij het betreden van de concertruimte, blijft voor ons de positieve bevestiging van waar we mee bezig zijn. Ze voelen zich thuis en delen alles wat ze hebben aan talent met publiek. Laatst trad de pianist Martijn Willers na lange tijd weer op. Hij was blij weer bij ons te spelen. “Er zijn maar twee plekken waar ik het liefst optreed. De Kleine Zaal en ’t Mosterdzaadje”. Ook de Griekse pianist Vassilis Varvaresos die op alle grote podia in de wereld optreedt verloor onmiddellijk zijn hart in Santpoort. Behalve Chopin speelde hij ook een oorlogssonate van Prokofiev. Niet iedereen is daar zo van gecharmeerd, maar zijn gloeiend betoog en gepassioneerde spel leverde hem een staande ovatie op. Het is de wisselwerking tussen musicus en publiek die de verbinding maakt. De muziek en het hart. Het verstand en het gevoel. Het samen in stilte naar hetzelfde luisteren. Muziek verbindt. En hopelijk wordt ’t Mosterdzaadje voor de mensen op wie we altijd weer een beroep mogen doen niet een te knellend verband. Theo, onze stemmer, Patrick de webmaster, Cor de programmaschrijver en alle helpende handen in de keuken, de postploeg met bezorgers, de affiche verspreiders … veelal met dubbele taken.

Muziek mag dan een prima oplader van de accu zijn, soms doen we het ook anders. Vorig jaar kwam er niets van, maar in februari gaan we weer naar ons vaste plekje in de bergen. De stilte en de wonderbaarlijke schoonheid willen we diep opsnuiven. Maar of wij als langlaufers nog van die hele dagtochten gaan maken…dat valt te bezien. We moeten wel heel terugkomen, want op 29 februari vieren Pim en ik dat we 12 schrikkeljaren daarvoor in het huwelijk traden. 

Met vriendelijke groeten,

Pim Reiding en Paula Blom

Reacties zijn afgesloten.