PIANORECITAL
Patrick Hopper
Haydn, Schubert, Fauré, Ravel, Poulenc
Pianist Patrick Hopper
Zondag 21 april om 15.00 uur is de pianist Patrick Hopper te gast in ’t Mosterdzaadje. Op zijn programma staan Haydn, Schubert, Fauré, Ravel en Poulenc.
De Sonate in Es waarmee het concert wordt geopend was de allerlaatste sonate voor piano die Haydn componeerde, tijdens zijn tweede verblijf in Londen in 1794. Hij droeg het stuk op aan een plaatselijke beroemdheid op pianistisch gebied, maar toen hij terug was in Oostenrijk en het stuk uitgegeven werd droeg hij het op aan een andere lokale pianiste, Magdalene von Kurzböck. Het is één van Haydn’s meest experimentele en symfonische stukken — hij was enorm onder de indruk van de brede klanken van de Broadwood piano’s die hij in Engeland aantrof en die komen goed tot hun recht in deze muziek.
Schubert’s meest uitdagend pianostuk is (ironisch genoeg) gecomponeerd in opdracht van een amateurpianist! Schubert had zelf ook moeite om het stuk te spelen. Tijdens een concert sprong hij van de piano weg en riep: “De duivel mag het spelen, want ík kan het niet!” De Fantasie, want daar gaat het over, heeft vier delen en voelt aan als een Sonate maar Schubert laat één thema door het hele stuk een transformatie ondergaan…….
Na de pauze Franse pianomuziek. Gabriel Fauré vond de piano zijn favoriete instrument om voor te schrijven. “Bij pianomuziek kun je niet zomaar opvulling gebruiken: elke noot telt mee en het moet constant interessant zijn…..” Omdat Fauré zowel links- als rechtshandig was, en zijn brood verdiende ook als organist, is zijn pianomuziek soms lastig te spelen. Liszt probeerde één van zijn stukken en riep plotseling: “Oei! Ik kom ineens vingers tekort!!”. Stilistisch doet Fauré’s vroege pianomuziek heel erg aan Chopin en Schumann denken, maar hij ontwikkelde zijn eigen harmonische wereld, die een beetje uitkijkt naar de Impressionisme. Het is in ieder geval doordrenkt met charme……..
Ravel was vanaf zijn vroege jeugd helemaal weg van walsen, en die komen ook vaak in zijn eigen muziek voor. De Valses nobles et sentimentales (waarvan de titel terugkijkt naar een groepje walsen die Schubert ooit uitgaf) werden voor het eerst op een concert gespeeld waarbij het publiek de componisten van de gespeelde stukken moest raden. Slechts een handjevol mensen raadden het goed, vertelde Ravel.
Francis Poulenc maakte een reis naar Italië samen met Darius Milhaud. Later zou hij zijn impressies verwerken in pianomuziek, en dat werd de Suite ‘Napoli’ uit 1925. De twee eerste delen zijn veel eerder geschreven dan het laatste, en zijn behoorlijk experimenteel en dissonant. Het waren Poulenc’s minst favoriete stukken en ooit zij hij: “Ik verwerp Napoli zonder genade…..”. Maar het laatste deel, de Caprice Italien heeft hij in 1925 geschreven en was naar eigen zeggen “best tevreden”. Nou, reden genoeg op het te spelen, toch?
Veel door de jaren trouw gebleven bezoekers van ’t Mosterdzaadje kennen Patrick Hopper nog. Zij zullen reikhalzend naar dit optreden uitzien. Voor de nieuwere bezoekers is een concert met deze pianist een echte aanrader. Zijn musiceren is een groot feest.
Nieuwsgierig geworden?: kijk op www.patrickhopper.com en ontdek zijn veelzijdigheid. Overigens maakt Patrick Hopper de website van ’t Mosterdzaadje om maar iets te noemen.