zondag 6 maart 2016 – 15.00 uur

2x PIANORECITAL
Isabelle van Dooren
Ariadne Verstegen
Schubert, Albéniz, Fazil Say, Stefan Meylaars en eigen composities

Ariadne & Isabelle: pianistes met een boodschap

Isabelle van Dooren

Op zondag 6 maart om 15.00 uur treden in ’t Mosterdzaadje op de pianistes Isabelle van Dooren en Ariadne Verstegen. Het zijn twee solorecitals en ook quatre mains (Dvořák en Barber). Isabelle voert werk uit van Schubert, Mompou, Stefan Meylaers en Fazil Say. Ariadne laat haar eigen verrassend mooie nieuwe werken horen.

Ariadne en Isabelle kennen elkaar van het Conservatorium in Utrecht. Hun wortels groeien uit de zelfde bodem en ze richtten samen ‘Het Kwartet in de Branding’ waarmee ze uitvoeringen geven van De Canto van Simeon ten Holt. Ze spelen graag stukken van deze tijd; om de hedendaagse muziek een hart onder de riem te steken, maar bovenal om te laten horen dat de muziek van deze tijd veel parels bevat, dat de stukken niet perse atonaal hoeven te zijn, maar juist toegankelijk en neo-romantisch.

Isabelle is op dit moment vooral fan van de Turkse componist Fazil Say; hij laat de piano af en toe klinken als een ‘ud’ en speelt op het raakvlak van jazz en klassiek. Ariadne speelt prachtige eigen werken, met een filmische, poëtische ondertoon. Uitgevoerd worden stukken met titels als: ‘Je zit ergens in en dan wil je daar weer uit’ en ‘Liefdesverklaring nr. 2’.

Isabelle van Dooren studeerde behalve piano ook taal en letterkunde en specialiseerde zich in het Italiaans. In haar muziekstudie legde zij zich toe op muziektheater op welk gebied zij ook actief is in samenwerking met acteurs, schrijvers en dichters. Daarnaast treedt zij regelmatig op met allerlei instrumentalisten. Zij geeft pianolessen in haar eigen studio waar ze tevens concerten organiseert. Masterclasses volgt ze in heel Europa o.a. vorig jaar bij James Lisney. Ariadne neemt ook vaak deel aan huiskamerconcerten bij Isabelle thuis, niet alleen met haar eigen composities maar ook met eigen teksten en poëzie.

Over improvisatie zegt Ariadne: “Ik kan me nog zo goed herinneren dat ik op mijn 13e de klassieke muziek leerde kennen. Ik gebruikte deze muziek om zelf mee aan de slag te gaan. Ik ontdekte een mooi akkoord of motief en begon daar eigen composities mee te maken. De piano was een speelveld vol kleuren, geluiden, dans en cadeautjes. Elke nieuw ontdekte klank herhaalde ik tot in den treuren omdat ik er zo van genoot. Wanneer iemand improviseert, luister je altijd naar iets nieuws. Je hoort nieuwe muziek, op dat moment gemaakt, door die ene persoon. Een improvisatie leeft.”

Over componeren schrijft Ariadne: “Er zijn allerlei definities te geven over wat muziek is. Ik denk dat het belangrijk is om te kijken naar waarom muziek geluisterd en gemaakt wordt. Muziek kan uitdrukken wat woorden niet kunnen uitdrukken. Muziek raakt mensen en brengt ze in een stemming waar ze graag in verkeren. Het brengt erkenning; ‘jij speelt iets wat ik mooi vind, dat betekent dat wij iets hetzelfde hebben!’ Het is een gevoel van verbondenheid. In mijn muziek zit ik dicht bij de kern van wie ik ben, en als wij iets hetzelfde hebben dus ook dicht bij de kern van wie jij bent! De titels van mijn stukken verwijzen altijd naar het overheersende gevoel van de muziek. ‘Je zit ergens in en daar wil je dan weer uit’; ‘Liefdesverklaring’; ‘Kleine stille dingen nummer 1’. Soms is het niet prettig om naar te luisteren, omdat het chaos wil uitdrukken. Want ook chaos zit in ons. Soms ook twijfel en stilstand. Vaak ook, en gelukkig maar, liefde en geluk”.

Isabelle en Ariadne delen graag hun gezamenlijke liefde voor muziek, taal, dans en het bestaan met elkaar.

Reacties zijn afgesloten.