Santpoort, 19 februari 2025
Lieve vrienden van ’t Mosterdzaadje,
Toen ik vijf jaar geleden de leeftijd van 70 jaar bereikte, vond ik dat zelf zó een mijlpaal dat ik die dag vierde met familie en vrienden. Het was begin maart en er gonsde iets over een virus uit China rond. Daar deden we nog lacherig over en omhelsden elkaar innig. Een korte tijd later gingen de deuren van ’t Mosterdzaadje dicht. Net als zoveel andere deuren. Er ontstond een ander soort leven. In het teken van persconferenties, lockdown, avondklok, mondkapjes, polarisatie, verpieterende ouderen, vereenzaamde scholieren, volle ziekenhuizen, anderhalf meter afstand, desinfecteren, QR-codes, vaccinaties, testen, protesten. Concerten geven mocht niet meer. Musici werden brodeloos en konden niet meer doen wat ze het liefste deden: voor publiek spelen. ’t Mosterdzaadje richtte haar eigen coronafonds op, waardoor de musici van alle gecancelde concerten een vergoeding kregen. We waren de enige zaal in Nederland die dat deed.
Voor het eerst die tijd had ik het gevoel met pensioen te zijn. Lange fietstochten en veel wandelen, de stilte op de wegen, de schone lucht. Ik vroeg me af of ik me ooit nog op volle kracht in de organisatie van ’t Mosterdzaadje zou kunnen storten.
Maar bloed kruipt waar het niet gaan kan. Ik tel mijn zegeningen en ben blij te kunnen doen wat ik nog steeds vol liefde doe. Het organiseren van muziek en het daardoor bij elkaar brengen van mensen. Aan mijn leeftijd ben ik al gewend.
In januari kreeg ik op de eerste dag al zoveel aanmeldingen dat daarmee het hele seizoen 2025-2026 meteen gevuld was. En iedere dag krijg ik nog nieuwe aanvragen binnen, en niet van zó maar musici. Het te hebben opgetreden in ’t Mosterdzaadje is een soort must geworden. Tja, wat wil je ook met zo’n fijne en sfeervolle ruimte, gevuld met aandachtig meest wat ouder publiek. En daar is dus niets mis mee.
Mijn eigen kleinkinderen doen er niets aan om dat gemiddelde omlaag te krijgen. De jongste, Emilia (van de tekening met haar tekst ‘Ga met liefde door het leven’), zal na de zomervakantie naar de middelbare school gaan. Haar zusje Olivia gaat journalistiek aan de VU studeren. De oudste kleinzoon geeft geschiedenis aan een scholengemeenschap, Isabel studeert voor fysiotherapeut en Mathilde doet diergeneeskunde. Hun wereld is echt een heel andere wereld dan die van mij. En eerlijk gezegd doe ik er niet erg mijn best voor om die te begrijpen.
Ik begrijp ook niets van de ontwikkelingen in de wereld. Maar die voelt zo onheilspellend als de lucht op het schilderij van Frank Drost. Laat ’t Mosterdzaadje nog lang de plek zijn waar muziek onrust tot bedaren kan brengen.
Drie maandagenda’s vol met de meest mooie en bijzondere uitvoeringen. Dit alles mogelijk gemaakt door jullie als donateurs. En alle helpende handen. We houden met elkaar iets heel kostbaars in stand. Daarom ook weer een donateursconcert!
Met voorjaarsgroeten,
Paula Blom