Beltiukov Sisters & Vital Stahievitch ⓘ
Dasha Beltiukova – fluit
Ksenia Beltiukova – viool
Vital Stahievitch – piano
Martinů, Prokofiev, Szymanowski, Geraldine Green
Virtuositeit, techniek en diepgang gaan samen in het trio Beltiukov
Drie topmusici met een programma waarin ze al hun techniek, emotie en virtuositeit kunnen laten horen. Het zijn de zusjes Beltiukova: Dasha, de fluitiste die in Nederland woont en werkt, en haar zusje Ksenia, de violiste die haar muzikale carrière in Minsk maakt. Met de eveneens daar geboren en getogen pianist Vital Stahievitch, docent aan het Conservatorium in Amsterdam Samen vormen ze een onovertroffen muzikaal verbond. Ze kozen voor een concert met levendig, energiek en speels karakter. Op het programma staat muziek voor trio, duo en solo: Prokofiev (piano solo), Schubert (viool en piano), Martinu (fluit en piano), Green (trio), de ‘Polka’ van Schnittke en het Credo van Beltiukov.
Het concert wordt geopend met de fantastische viool-piano sonate van Franz Schubert. Een feest van herkenning, virtuositeit en lyriek.
Het trio van de Ierse componiste Geraldine Green werd geschreven in 2009. De eerste deel is heel kalm en mysterieus. De laatste deel is vol vreugde en snelle, wilde energie, eindigend in een triomfantelijke climax.
De fluitsonata H. 306 van Bohuslav Martinů is een prachtig werk en is een van de belangrijkste werken binnen het fluitrepertoire uit de 20e eeuw. Geschreven in 1945 tijdens zijn verblijf in de V.S. Martinů’s stijl in deze sonate combineert invloeden van de Franse impressionisten, met wie hij tijdens zijn verblijf in Parijs in contact kwam, en elementen van zijn Tsjechische muzikale erfgoed.
Vital soleert in Sergei Prokofjev‘s Pianosonate nr. 3, Op. 28. Een van zijn favoriete componisten. Het is een ééndelige sonate, gebaseerd op eerder geschreven composities in 1907. Deze sonate schreef hij in het jaar van de revolutie 1917, een tumultueus jaar in Rusland. De muziek weerspiegelt de onrust en de creatieve energie van de tijd. Ritme speelt een cruciale rol in deze sonate, met veelgebruikte syncopen, staccato’s en ritmische variaties die de dramatiek en energie van het werk versterken. Na een korte Polka van Schnittke eindigt het concert met de huiveringwekkend mooie muziek van Sergey Beltiukov: Credo.