Donateursbrief februari 2023

Santpoort 22 februari 2023

Lieve vrienden van ’t Mosterdzaadje,

‘Doe mij maar een poes’, verzucht ik. De beelden en berichten over oorlogs- en natuurgeweld zijn niet meer te bevatten. Wezenloos, met de kat op schoot probeer ik me voor te stellen wat er in het leven van miljoenen mensen gebeurt. Ik denk terug aan deze tijd nu 7 jaar geleden, toen Pim overleed. Het verdriet om het verlies van hem, dat troostrijk door zoveel mensen werd meegedragen. De talloze kaartjes, de armen om je heen en het pannetje soep. Wie kan déze ontredderde en wanhopige mensen, die zo veel tegelijkertijd verloren hebben nog op weg helpen? De vreugde over de komst van het voorjaar, de eerste narcissen en het gezang van vogels voelt bijna als ongepast.

En dan is en blijft muziek een heilzaam middel om de geest te verzetten. Muziek biedt troost en energie. Alleen al het feit dat er zoveel musici zich met hart en ziel inzetten het beste van zichzelf te laten horen is hartverwarmend. Muziek geeft woorden aan de dingen die niet in woorden uit te drukken zijn. Daarom ben ik ook heel dankbaar dat ik in ’t Mosterdzaadje de gelegenheid heb om mensen door de muziek even een adempauze te bieden. En zonder de inzet van musici, zonder donateurs en vrijwilligers was er geen Mosterdzaadje.

Er komen een paar prachtige muzikale maanden aan. Let op! Wanneer de zomertijd ingaat, verspringen de zaterdagmiddagconcerten weer naar de vrijdagavond.

De tekening van de poes werd gemaakt door kleindochter Olivia. Net als je denkt dat je de oudere kleinkinderen nooit meer ziet, zitten er twee bij je aan tafel. Al tekenend kom ik weer een beetje in de wereld van jonge meiden. Het verlies van onbevangenheid bij het ouder worden maakt wel het grootste verschil. Of toch de omgang met de digitale wereld? Zo dacht ik even met het programma van Chat GPT een brief te kunnen maken, maar alleen al het uitzoeken hoe dát moest deed me besluiten toch maar zelf creatief te zijn.

Met vriendelijke groeten,
Paula Blom

Reacties zijn afgesloten.